Ons verhaal

Op de voorpagina heb je al kort iets kunnen lezen over mij, maar ik zal hier iets meer over mijzelf vertellen. Ik ben Madeleine, 26 jaar, woonachtig in Drenthe. Hier woon ik met mijn vriend en ouders op een terrein. Ieder een deel van de boerderij. Ook wonen de paarden en onze andere dieren hier bij ons. 
Voorheen woonde ik in de omgeving Utrecht, heel ergens anders! Maar graag wilde ik een mooie paddock paradise voor mijn paarden realiseren en de verzorging en huisvesting helemaal in eigen handen hebben. Op het moment dat we verhuisden begon in de zelfde week de opleiding tot Manueel lymfedrainage therapeut. Veel gebeurd in een jaar dus! Voordat ik overal dieper op in ga vertel ik graag aan jullie wat ik leuk vind om te doen: lezen (vooral informatieve boeken), schaatsen, buiten bezig zijn, uiteraard alles rondom de paarden, ik hou onwijs van lekker eten maar probeer hier zelf ook te kijken naar mijn eigen gezondheid, wat is gezond om te eten en wat niet. Ik vind het enorm belangrijk dat met hoe goed we voor onze dieren zorgen we dat ook voor ons zelf doen!

Mijn grootste droom kwam uit toen ik met 18 jaar de stoute schoenen aan trok en zelf een paard kocht. Wat heb ik sinds dien veel geleerd, niet alleen over paarden, maar hij leerde mij ook veel over mijzelf. Steve is een 11 jarige Haflinger. Hij is zo puur, eerlijk en duidelijk. Ook durft hij zeker zijn mening te geven en deze respecteer ik ook. Wanneer ik dit vroeger negeerde kon hij erg overprikkeld raken. We hebben nogal wat avonturen achter de rug. Van kwijt tot in het bos tot alle hoeken van het terrein zien, en wat velen zeiden: gevaarlijk, respectloos, je moet hem harder aanpakken en ga zo maar door. Maar alles wat ik zag was een paard dat iets duidelijk wilde maken maar ik wist nog niet wat. Na jaren experimenteren met voeding, huisvesting en training hebben we de balans gevonden. Van een snel overprikkeld paard die dan graag situaties vermeed door weg te rennen tot een paard dat heel kalm is en bij spanning dit weer weg kan laten vloeien. Hiernaast heeft Steve staart en manen eczeem. Jaren lang dacht ik dat hij altijd een eczeemdeken moest dragen, maar niets is minder waar… graag vertel ik je daar meer over, maar eerst op naar Nolaf! 

Toen wij gingen verhuizen moest er een ding gebeuren: we moesten een maatje vinden voor Steve (en voor mij uiteraard). Al snel kwam ik zijn advertentie tegen, eigenlijk als een van de eerste. Hoe het ook ging met Steve: ik was meteen op slag verliefd. Ik volg hierin enorm mijn gevoel, ik voel het namelijk meteen. Nolaf is een 4 jarige Haflinger, hij kwam bij ons toen hij net 2 jaar was. Wat is hij een stoere koele kikker en een enorm grote knuffelbeer. Echt een kleine goofball. Het was een hele rollercoaster met hem qua ‘gezondheid’. Toen hij naar de kliniek ging voor de castratie kwamen ze er achter na een scopie dat hij droes drager was. In de luchtzakken zaten flinke ‘droes stenen’ die hij zelf niet kwijt kon raken. Deze moesten natuurlijk wel weg… Steve had nog nooit droes gehad namelijk. Helaas werkte het spoelen niet en moesten ze hem opereren. Wel een risicovolle omdat het een gebied was met enorm veel zenuwen. Ook enorm veel voor de kleine man op een korte periode, castratie en nog een operatie, laat staan alle verdovingsmiddelen en pijnstillers. Gelukkig leerde ik toen MLD kennen. Dit heeft hem voor zijn castratie goed geholpen. Nu mag hij lekker groeien en doen we af en toe leuke dingen!